Naast het bord hangt er een grote ronde klok, zo’n soort stationsklok weet je wel, met een rode secondewijzer die zo traag langs de cijfertjes glijdt dat je er haast gek van wordt, want daardoor gaat de tijd nog trager dan anders, en het ís al zo erg op een dag als vandaag! Je vraagt je af welke sadist die klok daar opgehangen heeft.

Naast de klok staat dus het bord, en daarop heeft onze nieuwe klassenleraar zijn naam geschreven. Hij heet Gevers of Kevers of Bevers, ik kan zijn handschrift niet goed lezen (een schande, voor een leraar!), en hij staat nu al een half uur geweldig te leuteren over de eerste schooldag en het nieuwe schooljaar en hoe blij hij is dat hij met ons kennis kan maken (blij?? om met ons kennis te maken?? de man is gestoord!!)

Wacht eens, wacht eens: een half uur, zei ik?

Ik werp een blik op de klok: de grote wijzer staat op 8 en de kleine wijzer bijna op 9. Dat betekent... o nee! Twintig voor negen! Meneer Levers is nog lang geen half uur aan het leuteren! Hij is nauwelijks tien minuten aan het leuteren! O nee, o nee, o nee! Zie je wel dat het een sadist was die die klok daar opgehangen heeft! Door die klok gaat de tijd nog veel trager voorbij!

‘En ik ben ervan overtuigd dat we er met z’n allen een geweldig leuk schooljaar van gaan maken...’ zegt meneer Schever. En daarna zegt hij wel zeven zinnen die nóg saaier en vervelender zijn dan die ene zin. Ik probeer naar hem te blijven kijken, echt waar, ik probeer het, maar telkens weer glijdt mijn blik opzij, naar de klok en de secondewijzer en de minutenwijzer en dan zeg ik ineens tegen mezelf: NEE!

Nu ga je even heel flink zijn, Sigi, en je gaat NIET op die klok kijken! Want je weet: hoe meer je op de klok kijkt, hoe trager de tijd voorbijgaat! En dus ga je nu minstens een half uur niet op de klok te kijken! Of toch twintig minuten. Of tien minuten, minstens.

OK, dat moet lukken. Pff.

Met inspanning van al mijn krachten kijk ik naar meneer Scheters en ik zie zijn lippen bewegen. En hij zegt nog ongeveer een miljoen saaie woorden en zinnen, hij heeft het over jaarplanning en studiemethode en leerstof en afspraken en dan hou ik het niet meer uit. Nu ben ik zeker veertig minuten aan het luisteren, MINSTENS!

Ik laat mijn blik zachtjes naar de klok glijden en... WAT??? WAT IS DAT???

De klok wijst zeventien voor negen! Het is drie minuten later! DRIE!

En dit is nog maar het eerste uur van de eerste schooldag van een heel nieuw schooljaar.

Oh boy, dit zal een heel zwaar jaar worden.