Nieuwsbrief November 2011

10-11-11

(Mooie datum. Morgen wordt het nog mooier.)

Vrienden van de nieuwsbrief!

Er is weer nieuws in deze brief. Rie heeft vorige week haar laatste chemo gekregen. Ze heeft er wel meer last van dan de vorige keren: iets meer misselijkheid, smaakverlies, slapeloosheid, vermoeidheid – enfin, het is van alles iets meer, niet verwonderlijk natuurlijk want na zes keer heeft er zich een serieuze hoop chemische brol in haar lichaam opgestapeld, maar een grote troost is natuurlijk dat het effectief de laatste keer was. Nu kan haar lijf recupereren en haar haar weer groeien, oef.

Het is wel nog niet afgelopen voor haar: nu krijgt ze ongeveer een maand rust, en in december beginnen dan de bestralingen, 6 weken lang. Zo’n bestraling duurt niet lang en je hebt er geen nare bijwerkingen van, maar het is wel elke dag. Straks vindt de auto helemaal alleen zijn weg naar Gasthuisberg.

En voor mij is het ook nog niet afgelopen, hoewel er deze week weer een goede scan was: een aantal vieze beestjes is nu verkalkt, dat wil zeggen dat ze alshetware ingekapseld zijn, opgesloten in een cocon alwaar ze gaan verdrogen en verschrompelen, en waar ze dus geen kwaad meer kunnen aanrichten, ha ha. Maar er blijven helaas nog een aantal andere vieze beestjes actief, en dus moet de medische industrie, pardon wetenschap nog een tijdje aan de gang blijven met mijn lijf. Maar ik onthoud het goede nieuws: ik kan verdergaan met dezelfde behandeling (die ik nu krijg sinds begin september), en die verdraag ik heel behoorlijk: de tintelingen in mijn vingers zijn een stuk minder geworden, mijn eetlust blijft intact, ik kan alweer vrij leesbaar met de hand schrijven en je zou mij eens moeten zien/horen typen! Een echt machinegeweer!) – ik heb alleen nog last van slapende en toch pijnlijke voeten (heel raar), broze nagels en soms voel ik een soort kramp die van mijn schouder vertrekt en door mijn hele arm schiet, heel pijnlijk wordt in mijn pols en tenslotte uitstraalt in mijn hand en mijn vingers doet verkrampen en verstijven. Maar misschien ben ik gewoon oud aan het worden, dat kan ook.

Heel moeilijk te zeggen trouwens wat nu aan de chemo ligt en wat niet. Een van mijn lotgenoten in het ziekenhuis klaagt over pijnlijke gewrichten, en ik denk ‘Tiens, dat heb ik ook, het zal de chemo zijn’, maar dan komt onze dokter langs en die zegt ‘Pijnlijke gewrichten? Raar. Nog nooit gehoord.’

Rie en ik maken er hoedanook een soort sport van om zoveel mogelijk kwaaltjes, zeurende pijntjes, irritante reacties, gestuntel, verstrooidheid, slordigheid en ook gewone ambetantigheid aan de chemo toe te schrijven.

 Kan je niet slapen? ’t Is de chemo.

Een glas laten vallen? ’t Is de chemo.

Iets niet gehoord? ’t Zal de chemo zijn.

Het eten te zout/niet zout genoeg? ’t Ligt aan de chemo.

Ik vind mijn bril niet meer? De chemo.

Afspraak vergeten? De chemo, sorry.

Ik heb het te koud/te warm! Ach schat, ’t is de chemo.

Zeg, wat hebt gij vandaag? A ja, de chemo natuurlijk. 

 

Zo heeft die rotchemo alvast één positieve bijwerking.

Nog meer nieuws:

We hebben een schitterende tuindag meegemaakt, met kweetniethoeveel volk dat ons kwam helpen om de tuin in orde te zetten voor de winter, danku danku danku, en Rie was de ploegbaas, en sommige scènes deden denken aan de Vlasschaerd, sommige andere aan de Vlaamse filmpjes en nog andere aan een toneelstuk van Michel de Ghelderode, kijk maar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En des avonds was er wijn en kaas en allerlei ander lekkers en het leek wel een scène uit La Grande Bouffe. Maar wel met hoogstaande gesprekken.

En gisteren heeft mijn klas van vorig jaar me uitgenodigd voor een etentje in Den Appel, ik was en ben daar geweldig door ‘gepakt’: ik heb die gasten hoop en al één maand onder mijn hoede gehad in september vorig jaar, en nog altijd denken die aan mij. En dan zijn er die durven zagen over de jeugd van tegenwoordig.

En eind deze maand gaan we naar Londen, jawel naar Gerhard Richter in Tate Modern, de meneer waar ik jullie vorige keer zo lekker voor heb gemaakt. Iemand nog tips voor Londen? Leuke restaurantjes? Winkeltjes? Straatjes? Parkjes? Stoplichten? Bankautomaten? Laat maar komen.

O ja: nog een vraagje aan jullie allemaal: volgende week woensdag (16 november) is Rie jarig. Zouden jullie haar mailbox een beetje kunnen aanvallen met wensen en zo? (rieboogaerts@skynet.be) Maar hou het stil.

Tot slot, kijk eens wat we (bijna) elke ochtend zien in Wakkerzeel:

Veel liefs van

Jan (en ook Rie of course)

(Intussen is het wel 11-11-11 geworden. Ook niet slecht qua datum. Nu kijk ik uit naar 13 december.)