06-07-2011

Lieve vrienden,

Een korte stand van zaken. Rie herstelt goed. Ze is wel wat nerveus aan het worden, nu de chemo dichterbij komt – is normaal natuurlijk, ik had dat ook. Intussen weten we dat ze er half juni mee gaan beginnen, en dat het gaat om 9 behandelingen, telkens om de drie weken. Dat betekent dat ergens in december alles achter de rug moet zijn. Oef. Het zal een relatief milde behandeling worden, maar ze zal wel haar haar verliezen. Ze is al aan het oefenen met sjaaltjes en hoeden en zo.

En ik, ik heb twee weken chemoverlof gekegen: mijn dokter vond dat ik teveel was afgevallen en daardoor te zeer verzwakt was. Geen wonder ook: mijn smaak was de laatste weken echt problematisch geworden, ik kon bijna niks meer eten omdat bijna alles naar niks smaakte. Daarbij kreeg ik nog eens diarree, en ja, daar hoeft geen tekeningetje bij, denk ik. Ik weeg nu bijna niets meer, binnenkort verdamp ik nog eens of zo. Ik moet nu eten rusten en eten, en dat lukt niet slecht. Rusten heb ik nu al een tijdje onder de knie, en eten begint min of meer te lukken. Ik heb vandaag konijn gemaakt, en dat smaakte heel in de verte ergens naar konijn, en de puree naar puree en de boontjes naar euh niet veel eigenlijk. Maar we zijn op de goeie weg, ik ben al anderhalve kilo bijgekomen. Nogmaals oef.

Sorry dat ik nu niet méér schrijf, ik ben namelijk bezig aan een nieuw boek, en ik spaar mijn (niet zo overdadige) energie daarvoor – dus minder nieuwsbrieven voor jullie. Maar ik hoop dat jullie nu toch weer een beetje op de hoogte zijn van onze toestand. Weet dat we de moed niet laten zakken (je kent ons intussen al een beetje), we blijven lachen en zoveel mogelijk leuke dingen doen (hoewel dat in mijn geval deze week beperkt blijft tot een uurtje per dag werken en de Tour de France) en we denken veel aan jullie allemaal.

Blijf duimen (inmiddels duimen wij voor elkaar, Rie en ik)!

Veel liefs van

Rie en Jan