Nieuwsbrief Maart

31 Maart 2012

Lieve allemaal,

Na de mooie brief van Rie vond ik het passend om even mijn grote babbelmond te houden – ik heb trouwens geruchten opgevangen dat velen onder jullie opgelucht waren dat er eindelijk eens een korte brief in hun mailbox viel, thank you very much!  – maar nu is ’t weer aan mij, want er is nieuws. En goed nieuws. Vorige week heb ik een scan gehad en hij was goed, oef. Ik was bloednerveus, na een paar problematische scans in december en januari, want een nieuwe negatieve scan zou betekenen: weer eens van behandeling veranderen, met alle gevolgen van dien: nieuwe bijwerkingen (bijvoorbeeld de gevreesde tintelingen in de vingers, waardoor ik op termijn minder goed zou kunnen typen) en vooral: alweer een therapie in de vuilnisbak. Maar oef, dat is dus niet gebeurd, de scan was ok. Er zijn een aantal vieze beestjes verkalkt, andere zijn een beetje afgenomen. ’t Is allemaal niet spectaculair, voldoende om verder te gaan met deze therapie, minstens voor twee maanden. En aldus zal geschieden, en ik ben daar heel blij om.

Nog goed nieuws: mijn boek is af. Heb net de laatste versie naar Querido opgestuurd en ik ben er heel content mee. Nu komt er nog wat gepruts zoals de kommaneukerij van de persklaarmakerij (saai maar noodzakelijk), en Peter moet nog wat tekeningen maken, en er moet een kaftontwerp komen, en de titel is ook nog niet helemaal rond, en er moet nog een flaptekst komen en de promotiefolder moet nog gemaakt worden, maar het is dus af! En zoals altijd heb ik daar een heel dubbel gevoel bij: blij en trots natuurlijk, (zeker nu!) omdat het mij gelukt is, maar ook een soort leegte, die ik nu op dit moment heel concreet ervaar – in de betekenis van afwezigheid van goesting. Ik schrijf nog altijd graag, dat wel, maar de grote goesting, de drang is even weg. Ik heb bijvoorbeeld moeite om deze brief af te werken, de letters blijven achter de toetsen plakken, en ik vind mezelf ook redelijk saai. Misschien terecht – zie regel 3 van deze brief – , maar misschien gaat het gewoon weer over.

En tout cas, het boek verschijnt begin oktober, en we gaan omstreeks die tijd een presentatie doen, in Middelkerke![1] Een exacte datum is er nog niet, maar ik hou jullie op de hoogte.

Nog meer goed nieuws, en dit is een echt cadeau, waar ik jullie allemaal heel hard voor moet bedanken: er staat al meer dan 900 euro op de rekening van Kankerforlife, en dat na nauwelijks een maand! Waw.

Ik heb ook een aantal vragen van jullie gekregen, die ik hier met veel plezier beantwoord.

Ik weet nog niet precies aan welk goed doel ik het geld wil schenken, ik dacht aan het Rode Kruis, omdat dat een neutrale organisatie is, boven alle politiek verheven. Maar natuurlijk garandeer ik jullie volledige transparantie! Eén zaak staat vast voor mij: ik wil het geld uitdrukkelijk niet geven aan kankeronderzoek, omdat ik de zaak een beetje wil opentrekken: een kankerpatiënt is best in staat om aan iets anders te denken dan aan zichzelf en zijn eigen droeve lot! Met dien verstande: uiteraard zijn er aangenamere dingen dan kanker te hebben –vertel mij wat – , maar er zijn ook ergere dingen dan kankerpatiënt te zijn in België! Ik krijg bijvoorbeeld een goede behandeling (waarzonder ik er allang niet meer geweest zou zijn), ik krijg daar een groot stuk van terugbetaald door een (nog steeds) goed werkende sociale zekerheid, ik heb een goede hospitalisatieverzekering die nog een ander deel van mijn onkosten dekt, de bijwerkingen van mijn behandeling blijven al bij binnen de perken, onder andere omdat ik een goede dokter heb die aandachtig naar mij luistert en de behandeling aanpast waar het moet en kan, op mijn maat dus, én omdat ik in 2012 leef waar de chemotherapie veel verfijnder én dus menselijker en draaglijker is dan pakweg twintig jaar geleden; door dat alles kan ik ook vrij goed functioneren, ik kan schrijven, lezen, naar films, tentoonstellingen en concerten gaan, ik kan naar de kust reizen en naar Londen en Parijs, ik kan aperitieven met vrienden en ik kan eten (hout vasthouden!). En daarom wil ik dat geld geven aan mensen die er nog een stuk erger aan toe zijn dan ik/wij, Belgische kankerpatiënten van 2012.

Bovendien wil ik die schenking doen op het einde van het jaar omdat er dan een grote actie komt van de VRT want, ja, het is waar: ik wil aan dit project wat ruchtbaarheid geven. Ik heb namelijk zin heb om eventjes heel luid te roepen wat ik in mijn vorige alinea al zei: Kankerpatiënten zijn niet altijd zielig! Kankerpatiënten kunnen best actief en genereus zijn! Ze kunnen ook aan iemand anders denken, aan iemand die er nog erger aan toe is dan zijzelf!

Ik besef dat dit een punt van kritiek kan zijn, want luid roepen ligt niet in de aard van de immer bescheiden Vlaming, sommigen onder jullie hebben mij trouwens al laten weten dat ze niet zo wild zijn van acties als Music For Life (omwille van de collectieve hysterie, de geforceerde vertedering, het media-aspect dat de aandacht afleidt van het echte doel, de hypocrisie van-als-we-maar-op-tv-komen, de BV’s die meer uit zijn op persoonlijke reclame dan wat anders, het gegil van Siska Schoeters enzovoort), en ik heb daar alle begrip voor, maar ik wil hier toch mee doorgaan, om de reden die ik hierboven heb aangehaald. En als er mensen zijn die niet meedoen: geen probleem, ik zie jullie even graag (maar dat zei ik al in mijn vorige brief)!

Nog even de praktische toestanden. Ik geef hierbij nog eens de twee rekeningnummers:

Ik moet nog iets kwijt. In mijn voetnoot op de vorige pagina had ik het even over Dedecker (meer dan een voetnoot is hij overigens niet waard – het valt mij trouwens op hoe vaak hij  de laatste tijd mag opdraven in Ter Zake en De Zevende Dag – waarschijnlijk net omdat hij nog maar een voetnoot waard is). Wel, zijn partij – rechts-populistisch – was toch de partij van ieder voor zich en privatisering van alles en als iemand uit de boot valt is het eigen schuld dikke bult? En dan denk ik aan wat ik daarnet zei over sociale zekerheid en onze ziekteverzekering. Ik ben in al die maanden in het ziekenhuis maar één idioot tegengekomen. De kerel kreeg net als ik chemo en we raakten aan de praat, en ik zeg: ‘Nog een geluk dat we in dit land een goede sociale zekerheid hebben.’ En hij: ‘Ah ja, vind jij dat? Ben jij bereid te blijven betalen voor al die losers? Het Amerikaans systeem is veel beter, iedereen zorgt voor een goede privé verzekering en daarmee is de kous af.’ Ik zeg: ‘Pardon meneer, maar die losers zijn nu wel voor u aan het betalen.’ Waarna stilte volgde.

Ik kon mijn oren haast niet geloven.  De kerel lag – letterlijk, aan een infuus! – gulzig te drinken aan de tieten van de staat, maar speelde het intussen wel klaar om terzelfdertijd, terwijl zijn medicijn met duizenden terugbetaalde euro’s tegelijk in zijn aderen sijpelde, de ‘losers’ uit te schijten die ‘van het systeem profiteerden’.

De dwaasheid.

En dan denk ik aan Rutte, Cameron, Merkel (bijna schreef ik Märklin, maar dat zijn elektrische treintjes), en aan al die zelfverklaarde neoliberale evangelisten die altijd maar weer hetzelfde credo blèren (Besparen, Besparen, Besparen!), en daarmee bewijzen dat ze niet alleen onchristelijk hardvochtig, maar ook historisch dom en kortzichtig zijn, want in hun credo staat namelijk nog een ander heilig woordje, en dat is ‘Groei’. En nu weet zelfs de domste leerling van de klas dat mensen bang en onzeker worden als je de hen heel hard treft in hun portemonnee. Dan gaan ze niet meer investeren, niet meer consumeren o nee, dan gaan ze hun geld in hun sok stoppen want je weet maar nooit wat de toekomst brengt! En wat betekent dat voor de Groei? Noppes Groei! Bye bye Groei! En wat betekent dat voor de begroting: nog meer besparen! Want zoveel komma zoveel procent mag het tekort maar bedragen van mevrouw Europa, anders tik op de vingers! En dus: voor straf met Wilders in het Catshuis gaan zitten! 12 tot 16 miljard gaan zoeken! O jee, en we hadden al zoveel bespaard! We waren toch de beste leerling van de klas, juf Angela? Waren, jongens, jullie waren de beste leerling. Nu niet meer, haha. Shit, en vorige week kon Jan Kees de Jager nog zo lekker arrogant doen tegen die luie en corrupte Grieken, en nu staan we zelf in de hoek!

Inmiddels, te Leuven: Carlos Brito krijgt een bonus van 135 miljoen. Bert De Graeve uit Zwevegem verdient maar 1,78 miljoen per jaar, de sukkelaar.

Was dit kort door de bocht? Het zij zo.

Overigens:

Cd van de maand: Old Ideas van Leonard Cohen

Boek van de maand: The Marriage Plot van Jeffrey Eugenides, met als prachtige eerste zin: ‘Moet je om te beginnen al die boeken eens zien.’

(zie foto van de maand)

Foto van de maand: De openbare bibliotheek van Stockholm van Erik Gunnar Asplund.

 Veel liefs en tot volgende maand,

 Jan

 PS. Morgen. Ronde van Vlaanderen. Ik ben voor Boonen. Rie is voor Cancellara. Als dat maar goed komt.