27-05-11

 Lieve vrienden,

Er is weer onaangenaam nieuws, en het gaat deze keer niet over mij, maar over Rie. Rie heeft borstkanker. Vorige week voelde ze een knobbeltje, ze heeft het meteen laten onderzoeken en gisteren hebben we de uitslag gekregen: het is kwaadaardig en het moet eruit. Goed nieuws is dat er geen uitzaaiingen zijn en dat de operatie borstsparend zal zijn. Minder goed nieuws is dat Rie niet zal ontkomen aan een chemotherapie: zes maanden, en daarna zes maanden recuperatie. Dat betekent een jaar buiten strijd.

OK, wat nu?

We hebben natuurlijk een paar keer hard geslikt en gevloekt (het is een beetje van het goede teveel, vinden wij), maar al vrij snel hebben we besloten om te doen wat we moeten doen, en dat is waar ikzelf al een aantal maanden mee bezig ben : weer beter worden en zoveel mogelijk genieten van elk moment. Ons leven zal, nog meer dan nu, bepaald worden door behandeling en ziekenhuizen, maar we zijn niet van plan om ons zomaar ‘te laten doen’: we gaan de dingen blijven doen die we graag doen, toch zoveel mogelijk.

 Waar we ons nu al beter door voelen, is dat we jullie hebben : jullie hebben ons de laatste maanden al zoveel steun, vriendschap en liefde gegeven, al zoveel geduimd en al zoveel gesupporterd…

Wel: al wat we jullie vragen is om voortaan een extra duim op te steken, voor ons twee nu. We gaan uiteraard goed voor elkaar zorgen, Rie en ik (en Rie heeft het voordeel dat ze een ervaringsdeskundige in huis heeft), maar we zullen jullie steun goed kunnen gebruiken.

 Tot slot een praktisch vraagje van Rie: uiteraard is Rie heel blij als je belt, maar doe dat niet té veel. Stuur ook eens een mail. Naar Rie of naar mij. Ik zal de communicatie verzorgen, ik ben daar naar ’t schijnt nogal goed in.

 We hebben al een paar keer gevloekt, maar we blijven ook lachen, vrienden, dus please doe dat ook: de lach is en blijft een belangrijk wapen in de strijd tegen allerlei smerige ziektes.

Lieve groet van

Jan en Rie