Nieuwsbrief oktober 2010

Beste vrienden,

Ik heb nogal onaangenaam nieuws voor jullie. Er is bij mij een kwaadaardige tumor gevonden op mijn darmen en ik moet tamelijk snel behandeld worden. Waaruit die behandeling precies zal bestaan weet ik nog niet, maar er zal alleszins een serieuze portie chemo aan te pas komen. En ze zal lang duren, minstens een jaar.

Dat betekent natuurlijk niet dat ik de hele tijd ziek zal zijn, ik word wel graag op de hoogte gehouden van alle mogelijke feesten en etentjes etc: als het even kan zal ik er graag bij zijn.

Ik heb natuurlijk serieus moeten slikken toen ik het nieuws vernam (ik vermoed dat sommigen van jullie dat ook zullen doen, sorry daarvoor), maar nu ik de tijd heb gehad om het tot me te laten doordringen houd ik maar één belangrijke gedachte meer over: dat ding moet uit mijn lijf. Punt.

Ik heb heel veel steun aan Rie, die ongelooflijk goed gereageerd heeft op deze boze boodschap, en aan de kinderen, en zelf ben ik helemaal niet van plan om me te laten doen door die smeerlap. Als jullie nu met z’n allen nog een beetje duimen, dan komt het wel goed, geloof ik.

Ik probeer jullie op de hoogte te houden van mijn toestand, maar je mag me altijd gewoon zomaar een mailtje sturen ook. Al is het maar met gezever en roddels, ik lees dat graag.

Veel liefs en tot gauw,

Jan

Nieuwsbrief oktober 2010 (2)

Beste vrienden,

Het is nu een paar weken geleden dat ik jullie mijn ‘niet zo best’ boodschap stuurde, en jullie hebben mij echt overstelpt met mailtjes vol woorden van liefde, hoop en steun. Er wordt ongelooflijk veel geduimd en ik heb al ontelbare riemen onder het hart (of harten onder de riem) gestoken gekregen. Ongelooflijk bedankt daarvoor, dat doet heel veel deugd. Heel veel dank ook voor de telefoontjes en sms’jes en kaartjes.

Ik ben begonnen met iedereen afzonderlijk te beantwoorden, maar ik ben moeten stoppen, want ik had er bijna een fulltime job aan – ik heb inmiddels bijna 200 mails ontvangen!

Velen onder jullie hebben me gevraagd om hen op de hoogte te houden van mijn eerste chemo-avontuur, en daar krijgen jullie nu een kort verslagje van.

Woensdag heb ik mijn eerste portie gekregen, en dat duurde nogal lang (8 uur aan een baxter), maar het viel al bij al nog mee. Ik heb bijna geen bijverschijnselen, alleen wat branderig gevoel in de maag en wat oprispingen, en een serieuze aanval van vermoeidheid. Daar is allemaal heel goed mee te leven. Mijn dokter zei me dat de eerste chemo meestal indicatief is voor de rest van de behandeling, dus dat geeft moed. Alleen de vermoeidheid zal de komende maanden wel toenemen, want het is hoe dan ook smerig spul dat ze in je lijf spuiten. Maar goed, als ze daarmee dat ander smerig ding uit mijn lijf krijgen: laat maar komen!

Mijn volgende behandeling krijg ik op 8 november, en daarna om de 14 dagen, en dat zal toch zeker tot het einde van dit schooljaar duren. Redelijk lang, dat wel, maar als ik één week op twee normaal zal kunnen leven, dan ben ik daar al blij mee. En als ik te moe ben, dan heb ik nu tenminste een stevig excuus om lui te zijn en schaamteloos midden in de dag naar een serie op tv te kijken.

Ik vertelde het jullie de vorige keer al: ik heb me daar inmiddels ingesteld op een lange behandeling, en Rie ook, en de kinderen ook. Samen zullen we er wel doorgeraken, en met al jullie duimen erbij moet dat zeker lukken.

Nog eens bedankt, sorry dat ik niet iedereen persoonlijk heb beantwoord, sorry ook als sommigen onder jullie twee keer dezelfde mail krijgen, sorry ook aan de mensen die mijn eerste mail niet kregen: ik probeer het zo goed mogelijk te doen, maar soms faalt ook het elektronisch verkeer.

Vele groeten en hopelijk tot gauw,

Jan